Gatunek ten, należący do gronkowców koagulazo-dodatnich,
może być rozpoznawany zarówno jako komensal lub jako chorobotwórczy patogen.


W wariancie niechorobotwórczym może być obecny na skórze, w przedsionku nosa lub na błonach śluzowych. W ostatnich latach S. aureus postrzegany jest jako jeden z najbardziej krytycznych patogenów odpowiedzialnych za zakażenia szpitalne. Jest czynnikiem etiologicznym wielu schorzeń. Gronkowiec złocisty wyróżnia się najwyższą chorobotwórczością wśród przedstawicieli swojego rodzaju. Jest bardzo szybko rozprzestrzeniającą się bakterią, o dużej inwazyjności. Około 30-70% społeczeństwa, ze względu na brak objawów, jest nieświadomymi nosicielami tej bakterii.

Gronkowiec złocisty jest głównym czynnikiem etiologicznym wywołującym zarówno zakażenia szpitalne jak i pozaszpitalne. Zakażenia najczęściej występują u osób hospitalizowanych, ze względu na większą szansę przedostania się bakterii do wnętrza organizmu drogą uszkodzonych lub naruszonych tkanek, np. przez ranę pooperacyjną, podłączony cewnik lub kroplówkę. S. aureus jest bakterią spotykaną nie tylko u człowieka, występuje również u zwierząt domowych i hodowlanych
takich jak psy, koty, konie, kozy. Mogą one stanowić także potencjalne źródło zakażenia.

Gronkowcem złocistym można zarazić się poprzez kontakt z zakażonymi przedmiotami, czy z nosicielem, bądź np. drogą kropelkową. Szacuje się, że u około 50% pracowników służby zdrowia obserwowane jest zjawisko nosicielstwa. Istotną rolę w rozprzestrzenianiu się zakażeń szpitalnych o etiologii gronkowcowej jest droga kontaktu bezpośredniego przez ręce personelu szpitala. Gronkowce złociste są odpowiedzialne w głównej mierze za zakażenia skóry i tkanek podskórnych, gdzie
w czasie przebiegu choroby bardzo często dochodzi do powstania procesu ropnego. Mogą być odpowiedzialne za powstanie czyraków, trądziku, jęczmienia, zapalenia mieszków włosowych, czy gronkowcowy zespół oparzonej skóry. Ponadto, mogą wywoływać zakażenia układowe i narządowe np. zapalenie płuc, gardła, ucha, opon mózgowo-rdzeniowych, mięśnia sercowego, zakażenia układu moczowego oraz zatrucia pokarmowe. Bakteria jest szczególnie niebezpieczna u pacjentów
z obniżoną odpornością i po zabiegach chirurgicznych, gdzie zakażenie może przybrać postać posocznicy.