Leki przeciwhistaminowe H1 II generacji
Nie przechodzą lub słabo przechodzą przez barierę krew-mózg, mają powinowactwo wyłacznie do receptorów H1 i długi biologiczny okres pótrwania.
Leki długo działające stosowane doustnie: 1. Działające wyłącznie jako agoniści receptorów H1: * astemizol * ebastyna 2. Wykazujące dodatkowe działanie na komórki alergicznego zapalenia: * cetyryzyna * loratadyna * terfenadyna * azelastyna 3. Leki o krótkim działaniu * akriwastyna 4. Leki podawane miejscowo na błony śluzowe * lewokabastyna * azelastyna
Farmakokinetyka. Leki II generacji dobrze wchłaniają się z przewodu pokarmowego. Większość z nich metabolizowana jest w wątrobie z wytworzeniem czynnych metabolitów. Dotyczy to ebastyny która jest prolekiem. Wyjątkiem jest cetyryzyna która w 60-70% wydalana jest w niezmienionej postaci prze nerki.
Działania niepożądane. W odróżnieniu do leków pierwszej generacji, leki drugiej generacji nie wywołują senności, ponieważ nie mają wpływu na ośrodkowy układ nerwowy (OUN). Dodatkowo nie wykazują działania cholinolitycznego. Nie ma przeciwskazań do stosowania w jaskrze i przeroście gruczołu krokowego. Działania kardiodepresyjne nasila się odpowiednio dla loratadyny < ebastyny < astemizolu < terfenadyny. W zapisie EKG obserwuje się wydłużenie odcinka QT. W trakcie przyjmowania astemizolu może wystąpić zwiększenie apetytu i wzrost masy ciała.
Interakcje. Dotyczą leków przeciwhistaminowych które oddziaływują na cytochrom P-450. Leki hamjące izoenzym cytochromu P-450 hamują metabolizm leków przewhistaminowych drugiej generacji przez co wzrasta ich kardiotoksyczność. Do leków hamujących cytochrom P-450 należy erytromycyna oraz leki przeciwgrzybicze np. ketokonazol. Leki indukujące cytochrom P-450 takie jak rifampicyna, fenytoina, karbamazepina, barbiturany, glikokortykosteroidy, będą nasilały metabolizm leków przeciwhistaminowych II generacji.
Astemizol. Działanie rozwija się powoli, ale utrzymuje się długo po odstawieniu. Podawany rano na czczo.
Cetyryzyna. Oprócz blolwania receptorów H1 wykazuje jeszcze działanie na elementy komórkowe związane z fazą zapalną odczynu alergicznego. Hamuje chemotaksje eozynofilów. Działa najszybciej z pośród wszystkich leków przeciwhistaminowych drugiej generacji podawanych drogą doustną. Jest jedynym lekiem w tej grupie, którego główna droga eliminacji to nerki. 70% dawki jest wydalana w postaci niezmienionej. Podawana jest w leczeniu długotrwałym wieczorem lub jednorazowo w nagłych odczynach alergicznych.
Loratadyna. Posiada czynny metobolit co przedłuża jej działanie. Stosowania w odczynach alergicznych dróg oddechowych, skóry.
Terfenadyna. W odróżnieniu od pozostałych leków z tej grupy podawana jest co 12 godzin. Charakteryzuja się najwyższą kardiotoksycznością w grupie.
Ebastyna. Posiłki zawierające tłuszcze zwiększją jej biodostępność.
Akriwastyna. Wykazuje krótkie działanie.
Lewobastyna. Ma największe powinowactwo do receptorów H1 ze wszystkich obecnie stosowanych leków przeciwhistaminowych. Stosowana miejscowo do nosa lub worka spojówkowego co 12 godzin. Nie należy jej podować osobom stosującym miekkie soczewki kontaktowe.
Azelastyna. Oprócz blolwania receptorów H1 wykazuje jeszcze działanie na elementy komórkowe odczynu alergicznego. Może być podawana doustnie. Nasila działąnie alkoholi i benzodiazepin co może oznaczać, że przenika do OUN.