Farmakologia

Przyjęcie posiłku z wysoką zawartością białka zwiększa przepływ krwi o 35% w pierwszej godzinie po posiłku, natomiast spożycie pokarmu o dużej zawartości glukozy zmniejsza szybkość przepływu krwi o 8,5%.

Droga podania i postać leku ma kluczowe znaczenie dla szybkości działania środka leczniczego. Substancje podawane doustnie które ulegają uwalnianiu w dalszych częściach przewodu pokarmowego wykazują późniejszy efekt niż leki podawane dożylnie.

Na czczo dorosły człowiek w czasie jednej godziny wytwarza 70 ml soku żołądkowego, będącego mieszaniną kwasu solnego i pepsyny. U osób z chorobą wrzodową silnie kwaśny sok żołądkowy stykając się z niszą wrzodową powoduje wystąpienie dolegliwości w formie kurczowego i piekącego bólu.

Hiperlipoproteinemia to zaburzenie przemiany lipidów polegające na zwiększeniu jednej lub większej ilości frakcji lipidów. W farmakoterapii wykorzystuje się statyny, fibraty, inhibitory wchłaniania cholesterolu, żywice jonowymienne i kwas nikotynowy.

Kromoglikan disodowy to pierwszy lek przeciwalergiczny działajacy zapobiegawczo, niemający znaczących działań niepożądanych. Działa poprzez ograniczenie przepuszczalności błony mastocytu dla jonów wapnia. W rezultacie następuje hamowanie uwalniania histaminy.

Nie przechodzą lub słabo przechodzą przez barierę krew-mózg, mają powinowactwo wyłacznie do receptorów H1 i długi biologiczny okres pótrwania.

Leki przeciwhistaminowe pierwszej generacji blokują nie tylko receptor H1, ale także receptory cholinergiczne (działanie atropinowe), serotoninergiczne, dopaminergiczne i adrenergiczne. Skutkuje to wystąpieniem objawów niepożądanych.

Histamina jest aminą biogenną, pochodną imidazolu. Powstaje z histydyny przez jego dekarboksylacje i znajduje się głównie w mastocytach i bazofilach. Tylko niewielka ilość histaminy jest w surowicy krwi, gdzie jej stężenie znacząco wzrasta podczas reakcji anafilaktycznej.